De Roode Kaat

een groninger tjalk uit 1897 - 22 m.

Met de Roode Kaat varen wij beperkt exclusieve dagtochten op maat, met prijzen op maat. Onze gasten op uitnodiging,  bepalen de sfeer van de tocht met altijd verse catering uit eigen kombuis. Wij gaan eerst met u in gesprek over uw wensen en onze bijzondere mogelijkheden. Bij ons ervaart u een persoonlijke beleving. Op de Roode Kaat geen vaste arrangementen, die afgestemd zijn op een breed publiek.

Deze tjalk is een van de laatste kleine tjalken met de vallen op de hals, geen verhoogde den en een aangehangen roer met roerklik. Onze gasten staan naast de schipper regelmatig aan de helmstok. De Roode Kaat wordt het hele jaar door bewoond door de schipper en zijn vrouw, tevens maat en kok. Het vrachtruim ondergaat in 2013 een metamorfose en opnieuw stijlvol en sfeervol ingericht. Dit kan gedeeld worden voor een bijzondere gelegenheid met onze gasten, het achterschip is privé. Voor de mast is beperkt toegankelijk.

De Roode Kaat was in 2012 op de helling en is in 2013 ingrijpend gerenoveerd. Helaas bleken de originele luiken niet meer te redden en kreeg het schip een stalen dek. De historische uitstraling heeft het schip behouden en gelukkig zijn er tal van originele kenmerken aanwezig. De Roode Kaat voldoet aan alle vereiste keuringen en de bemanning is gekwalificeerd. Onze gasten zijn optimaal verzekerd.

Tjalken algemeen

Tjalken zijn het product van een eeuwenlange ontwikkeling in de nederlandse scheepsbouw. Al in de 17e eeuw voeren er schepen met de kenmerken van een tjalk.Tot in de vorige eeuw werden schepen in hout gebouwd, in 1880 kwam voorzichtig de ijzerbouw op gang, die de houtbouw in 1900 helemaal verdrong. De Roode Kaat is ook een ijzeren schip, ijzeren schepen werden geklonken.De tjalkachtige schepen waren lange tijd de zeilende vrachtschepen op de Nederlandse binnenwateren. Ze zijn herkenbaar aan de rechthoekige vorm, de gekromde voorsteven, de invallende boeisels bij voor- en achterschip, de dikke kont met een aangehangen roer. De platte bodem voor ondiep vaarwater en natuurlijk de zwaarden aan weerszijden. De lengte varieerde tussen de 15 en 25 m.

Tjalkachtigen zullen lange tijd het gezicht van de Eemhaven bepaald hebben, zoals ook te zien is op het stadsschilderij van Withoos in museum Flehite.

Tjalken onderscheiden zich van klippers door de lijn en de vorm, klippers zijn gebouwd op snelheid met hun kenmerkende spitsere voorsteven. Decombinatie met de vaak veel langere scheepslijn was uitstekend voor de lange rakken op ruim water. De tjalken konden door de ronde vorm veel lading vervoeren over de smalle ondiepe vaarwegen, zeilend of jagend, er was nog geen haast. Speciale tjalken voor specifiek vaarwater; friese tjalkjes [smal en minder lang, groninger tjalken [langer, logger] en de Oostzeetjalken met een hogere achtersteven tegen de aanrollende golven van de zee. De Roode Kaat is een gekeurd schip voor de de Waddenzee en het binnenwater.

De legende en de naam

In de Middeleeuwen woonde er in Amersfortia een vrouw, genaamd Grietje Seghers. Wie zij was en wat zij deed, is niet bekend, maar wel weten we dat ze mensen hielp. Amersfoort is in die tijd een welvarende stad in opkomst aan een doorwaadbare plaats in de Amer [een zg. voorde] De Amer heet nu de Eem. Handelsroutes van Noord naar Zuid lopen door ommuurde stad vanaf de Hanzesteden via de poorten van de stad.Amersfoort werd herhaaldelijk geteisterd door de pest en grote stadsbranden, er waren overstromingen. De mensen waren bijgelovig. Amersfoort was sinds 1444 een bedevaartstad; van heinde en ver kwamen de mensen om troost en genezing te zoeken bij het Mariabeeldje. aan het toerisme dat naar het Mirakel kwam, werd zoveel geld verdiend, dat de Onze Lieve Vrouwe Toren gebouwd kon worden. De heren van de stad en de heren van de kerk waren niet blij met onafhankelijke vrouwen. Velen werden van de Heksenbrug gegooid in de hoop de stad te vrijwaren van de toorn van God. natuurlijk bleven zij drijven door de lange rokken.

Ook Grietje treft het lot als heks veroordeeld te worden. met haar vlammend rode haar was haar bijnaam Roode Cater, er werd gezegd dat zij zich in een kat kon veranderen en dat zij danste op de bleek en op de Koppel. deze moedig middeleeuwse vrouw, die waarschijnlijk alles wist van kruiden en bij nacht en ontij over straat ging om vrouwen te helpen bij het baren en zieken te verzorgen stierf als heks. De ene versie verteld over haar veroordeling tot de brandstapel en de andere versie is dat ze de dag voor haar terechtstelling op de Hof, vergiftigd werd in haar cel in de dieventoren, door een minnaar uit de kring der hoge heren. Dat ze stierf als enige veroordeelde heks staat vermeld in de geschriften. De Roode Kaat is eerbetoon aan Grietje.